ساخت ممبران های هیدروکسی آپاتیتی به روش ریخته گری دوغابی

در این تحقیق ساخت ممبرانهای نامتقارن متخلخل هیدروکسی آپاتیتی به روش ریخته گری دوغابی بررسی شد. به این منظور برخی از عوامل موثر بر اندازه و درصد تخلخل بدنه های تهیه شده به روش ریخته گری دوغابی مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش اندازه گیری پتانسیل زتا بر روی سوسپانسیون های رقیق پراکنده شده با چهار ماده پراکنده ساز مختلف انجام پذیرفت و در نتیجه ماده تایرون به عنوان بهترین پراکنده ساز انتخاب و مقدار بهینه آن نیز از طریق آزمایش رسوب گذاری تعیین شد. سپس سوسپانسیون های تهیه شده با مقدار بهینه ماده پراکنده ساز به داخل قالب گچی ای که تنها از یک جهت توانایی جذب آب داشت ریخته شد. تاثیر چینش قالب و نیروهای محرکه تراکم در ریخته گری دوغابی هیدروکسی آپاتیت بر ایجاد ریزساختار نامتقارن در نمونه های خام و سینتر شده مطالعه و همچنین تاثیر مقادیر مختلف چسب، ماده جامد و ضریب جذب قالب گچی بر ریز ساختار نهایی بررسی شد. تمامی نمونه ها پس از خشک شدن، در سه دمای ?c 1000 ، 1100و 1150 سینتر شدند و تاثیر دمای سینتر بر ریز ساختار بررسی شد. همچنین برای بررسی تاثیر تمامی عوامل، بر چگالی و درصد حجمی تخلخل ها از روش اندازه گیری چگالی ارشمیدس استفاده شد. ریز ساختار، اندازه میانگین دانه ها و تخلخل ها و درصدسطحی آنها در نمونه ها به کمک تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی و با استفاده از نرم افزار پردازش تصویر imagej مورد مطالعه قرار گرفت. با بررسی تمام عوامل مشخص شد که سوسپانسیونی با شرایط: wt% 10 ذرات هیدروکسی آپاتیت، wt% 9/1 ماده پراکنده ساز تایرون و wt% 2 چسب pva، که در قالب شماره 2 با ضریب جذب آب متوسط( m2/min 6-10× 25/12) ریخته و در دمای c?1000 سینتر شده است منجر به ساخت ممبرانی با ریز ساختاری همگن و با بیشترین تخلخل باز شد.